4 ژانویه 2022- بر اساس مطالعه جدیدی که در مجله Circulation منتشر شده است، چاقی خطر نارسایی قلبی را در افراد مسن مبتلا به دیابت افزایش می دهد، اما در افراد بدون دیابت، افزایش خطر قابل توجه نیست.

نارسایی قلبی - ناتوانی در پمپاژ خون کافی برای رفع نیازهای بدن - شکل شایع بیماری قلبی در افراد مسن است و به ویژه افراد مبتلا به دیابت را تحت تاثیر قرار می دهد. در سال‌های اخیر تعدادی ابزار و تکنیک‌های جدید برای تشخیص و درمان نارسایی قلبی معرفی شده‌اند که بسیاری از آن‌ها برای افراد مبتلا به دیابت فواید زیادی دارند. در سال 2020، Farxiga  (داپاگلیفلوزین) ، داروی دیابت نوع 2،به عنوان درمانی برای شکل رایج نارسایی قلبی - صرف نظر از اینکه فردی مبتلا به دیابت است یا خیر - پس از یک کارآزمایی بالینی که فواید "شگفت انگیزی" را برای افراد مبتلا به این بیماری نشان داد، تایید شد. نتایج مطالعات بعدی همچنین نشان داد که مصرفFarxiga برای نارسایی قلبی ممکن است به سال‌های عمر اضافه کند و مصرف این دارو ممکن است به افراد غیر دیابتی کمک کند که به دیابت مبتلا نشوند. داروی دیگری از همین گروه[1] بنام ژاردیانس (امپاگلیفلوزین) که برای دیابت نوع 2 طراحی شده است، پس از نشان دادن فوایدی برای عملکرد قلب و کیفیت زندگی در افراد مبتلا به دیابت یا بدون دیابت، به عنوان درمان نارسایی قلبی در سال 2021 ، تایید شد. همچنین در سال 2021، محققان یک امتیازبندی خطر جدید ارائه نمودند که ممکن است به پیش بینی خطر بستری شدن در بیمارستان به دلیل نارسایی قلبی در افراد مبتلا به دیابت نوع 2 ، کمک کند.

معیارهای مختلف چاقی با افزایش خطر نارسایی قلبی مرتبط است

در مطالعه ی اخیر، محققان علاقه مند به بررسی این بودند که چگونه سه معیار مختلف چاقی شامل: شاخص توده بدنی((BMI، دور کمر، و توده چربی، با خطر ابتلا به نارسایی قلبی مرتبط هستند و این که چگونه دیابت بر این خطر تأثیر می گذارد. این مطالعه شامل 10387 شرکت کننده با میانگین سنی 74 سال بود که 25 درصد از آنها دیابت داشتند. هیچ یک از شرکت کنندگان در ابتدای مطالعه نارسایی قلبی نداشتند. در طول یک دوره پیگیری پنج ساله، 447 شرکت کننده (4 درصد) دچار نارسایی قلبی شدند. سطوح بالاتر هر یک از معیارهای چاقی به طور کلی با خطر بالاتری برای نارسایی قلبی مرتبط بود- برای هر یک واحد انحراف استاندارد[2] بالاتر از مقدار میانگین BMI، خطر نارسایی قلبی 19 درصد افزایش داشت، برای دور کمر بالاتر، این خطر 27 درصد و برای توده چربی بیشتر این خطر 17 درصد افزایش داشت.

محققان همچنین شاهد تعامل قابل توجهی بین وضعیت دیابت شرکت کنندگان و تأثیرBMI و دور کمر بر خطر نارسایی قلبی بودند. در افراد مبتلا به دیابت، هر یک واحد انحراف استاندارد بالاتر از BMI میانگین، خطر نارسایی قلبی را تا 29 درصد، دور کمر بیشتر آن را تا 48 درصد، و توده چربی بالاتر آن را 25 درصد افزایش می‌دهد. اما در افراد مبتلا به پیش دیابت یا سطوح طبیعی قند خون، هیچ ارتباط معنی داری بین افزایش چاقی و افزایش خطر نارسایی قلبی وجود نداشت.

محققان محاسبه کردند که در میان افراد مبتلا به دیابت که دچار نارسایی قلبی شده اند، 13 درصد از این موارد نارسایی قلبی را می توان با BMI بالا، 30 درصد موارد را با اندازه ی دور کمر بالا و 14 درصد موارد را می توان با توده چربی بالاتر توضیح داد. در مقابل، برای افراد بدون دیابت که دچار نارسایی قلبی شده‌اند، 1 درصد یا کمتر از موارد نارسایی قلبی را می‌توان با هر معیاری از چاقی توضیح داد.

محققان به این نتیجه رسیدند که معیارهای مرتبط با چاقی به ویژه با نارسایی قلبی در افراد مبتلا به دیابت مرتبط است، این نشان می دهد که تلاش برای مبارزه با چاقی ممکن است به مزایای قلبی عروقی بیشتری برای افراد مبتلا به دیابت نسبت به افراد بدون دیابت منجر شود.

منبع:

https://www.diabetesselfmanagement.com/news-research/2022/01/04/obesity-linked-to-higher-heart-failure-risk-in-older-adults-with-diabetes/